De coronacrisis is iets wat we van ons leven nooit meer zullen vergeten. Het is voor vele mensen geen makkelijke periode, laten we hopen dat we het snel achter ons kunnen laten, ons leven terug verder kunnen zetten, terug kunnen knuffelen of gewoon terug bij elkaar zijn zonder dat vervelende mondmasker.

Ook voor mij is het geen ideale periode: geen events om te fotograferen, huwelijken die afgelast worden, … bitter weinig werk eigenlijk. En toch, ik hou zoveel van mijn vak, te veel om stil te zitten. Als fotograaf kan je toch niet in lockdown gaan en de mooie dingen gewoon niet zien?? Overal zie ik schoonheid en dan prikkelt het om dit vast te leggen.

Tijdens de grote lockdown zag ik dat mijn broer van foodbazar, zoals vele andere
ondernemers in gelijkaardige sectoren, plots zonder werk viel. Maar ‘het bloed kruipt waar het niet gaan kan’ en ik zag dat mijn broer alweer hard met iets bezig was, want thuis niets doen is niet echt gezond om vele redenen.
Hij had zich aangesloten bij #feedthenurses en dat boeide mij. Het is een prachtige actie van chefs: hun restaurants moesten dicht, maar de nood om mensen te voeden was hen te krachtig.

Initatiefnemer Nils Proost van Petit Cuistot in Lier zat ook plots met een lege zaak en een overschot aan voeding. Dit ga je toch niet weggooien en niets doen? Neen, met een schoonzus die werkzaam is als spoedverpleegkundige en een personeelsrestaurant in het ziekenhuis dat ook gesloten was, kwam hij op het idee om hen van krachtvoer te voorzien.

Want je kan het zorgpersoneel in het heetst van de strijd toch niet aan hun lot overlaten, zij hebben dat krachtvoer super hard nodig. Ik werd helemaal omver geblazen van de energie en organisatie die deze spontane solidariteitsactie op de been had gebracht.

Het gaf ook mij energie, ik wilde ook iets doen, maar ik ben geen kok… Wel ben ik fotograaf en mijn motto ‘iedereen verdient goeie beelden’ trek ik overal door ;-).

Dus, daad bij het woord voegen, dacht ik: de organisatie contacteren, mijn camera nemen en dit prachtig initiatief vastleggen voor altijd. Want dat er in tijden van crisis, naast de pijnlijke en moeilijke momenten, ook heel erg veel mooie initiatieven gebeuren, mogen we nooit vergeten!

Ik probeer zo positief mogelijk in deze wereld te staan en wilde getuige kunnen zijn van deze chefs die met volle passie en overgave zich hebben ingezet om verpleeg- en zorgkundigen te voorzien van eten, volledig onbaatzuchtig en met heel veel liefde. Dat zal mij altijd bijblijven.

Graag zou ik ze allemaal bij naam noemen: de vrijwilligers, chefs, leveranciers om ze te bedanken, maar het zijn er te veel om op te noemen. Wil je toch weten wie ze zijn om ze ook te steunen door bij hen te gaan eten of ze te boeken op jouw event of trouw, neem dan zeker een kijkje op de site van feedthenurses. Samen staan we sterker dan alleen! En laat deze getuigenis niet vergeten worden, het was mijn manier om hen te eren, de kookhelden van die andere helden in de zorg!